خلق قابلیت های رقابتی در سازمان های دانش بنیان

روش های به دست آوردن قابلیت های رقابتی

یکی از روش‌هایی که می توان با استفاده از آن قابلیت های رقابتی را به دست آورد، حرکت به سمت چابک سازی شرکت ها و سازمان ها است. از الزاماتی که کسب و کارها در محیط های پویا باید داشته باشند، چابکی استراتژیک است. چابکی استراتژیک مشمول حساسیت استراتژیک، قابلیت های تجمعی و واکنش استراتژیک می شود. به همین دلیل شرکت هایی که از استراتژی چابکی برخوردارند، اقدام به استفاده از استراتژی هایی می نمایند که منجر به انعطاف پذیری هدف آنها می شود. همچنین پاسخگوی مناسبی برای نیازهای مشتریان آنها خواهد بود.

برای این که بتوان چابکی استراتژیک را کسب کرد، لازم است سازمان ها قادر به یادگیری استراتژیک باشند. همچنین اقدام به ایجاد قابلیت رقابتی یادگیری در خود نمایند. بررسی هایی که انجام شده است، نشان می دهد که بیشتر شرکت های دانش بنیان توانایی و قابلیت رقابتی پایینی دارند. در ایران نیز بررسی عملکرد شرکت های دانش بنیان نشان می دهد که بیشتر این شرکت ها با مشکل رقابت با دیگر شرکت ها مواجه اند. از این رو لازم است تدابیری اندیشید تا بتوان میزان توانایی رقابتی این نوع شرکت ها را ارتقاء بخشید.

تأثیر یادگیری استراتژیک و چابکی استراتژیک بر روی قابلیت های رقابتی

طبق مطالعاتی که مورد بررسی قرار گرفته اند، مشخص شده که چابکی سازمان ها و انعطاف پذیری آنها، قادر است منجر به ارتقاء قابلیت رقابتی آنها شود. از این رو بسته به فقدان مدلی در مطالعاتی که گذشته انجام شده و دقیقا به بررسی میزان تاثیرگذاری یادگیری استراتژیک و چابکی استراتژیک بر روی قابلیت رقابتی پرداخته، باید به سوالات زیر پاسخ داد. البته این سوالات به منظور برطرف کردن شکاف نظری و همچنین ارائه کردن الگویی مناسب با ماهیت شرکت ها نیز، بیان می شوند. این سوالات به عنوان مسائل اصلی چنین هستند:

1. تاثیر یادگیری استراتژیک بر روی قابلیت های رقابتی به چه میزان است؟
2. تاثیر یادگیری استراتژیک شرکت های دانش بنیان بر روی قابلیت رقابتی به چه میزان است؟
3. میزان تاثیر چابکی استراتژیک بر قابلیت رقابتی چقدر است؟

منابع: jmsd - smallbusiness - researchgate - tandfonline - sciencepublishinggroup - emeraldinsight